Ik, Sita, ben nog best jong met mijn 24 jaar maar ik ben volwassener als dat menig andere denken. Ik ben namelijk 4 jaar geleden mijn ouders verloren door een auto ongeval! Ze waren onderweg naar huis en nooit meer aangekomen. Ik voel me niet zielig, maar ik moest meteen de zorg over mijn 2 broertjes op mij nemen en daardoor word je snel volwassen. Maar nu zijn we weer verder in het leven en nu vind ik het ook tijd worden, dat ik ook eens aan mijzelf denk en dus ook aan de liefde. Ik heb dus een aardig rugzakje uit dit nog niet al te lange leventje, maar ik hoop dat jij daar geen moeite mee hebt. Veel liefs en wie weet tot snel, Sita